Fani dünyanın koşuşturması ve telaşı içinde bazen yaşadığımız anı bazen de geçmişi unutabiliyoruz.

Bulunduğumuz tüketim toplumu çağında hayatımızdaki bir çok değeri, bir çok kıymeti anlamadan önemini kavramadan yitiriyoruz.

Bu değerler bazen sağlık, bazen kurulan dostluklar bazen tanıdığımız iyi bir insan olabiliyor.

Hızla devam eden hayat sürecinde bazen ayağımızı frene basarak bulunduğumuz anı ve mazide yaşadığımız güzel anları yad etmekte, hatırlamakta ve şükretmekte fayda var. 

Bazen bir fotoğraf, bazen bir sohbette anlatılan bir anı, bazende bir video insanın bu değerleri hatırlamasına vesile oluyor.

Bilgisayarımdaki fotoğraf arşivine bakarken 9 Nisan 2010 tarihindeki bir fotoğraf bana çok anlamlı geldi.

Rahmetli Zekeriya amcamı hatırladım... Onun köy sevdası, vatan sevgisi, köyünden birini gördüğünde gözlerinin içinin parlaması aklımdan bir film şeridi gibi geçti.

Daha dün gibi hatırladığım güzel sohbetleri, köydeki gezintileri, sürekli arayıp hal hatır sorması ve köyüyle, köylüsüyle sürekli gurur duymasını hatırladım...

Benim için Zekeriya Amca; Milliyetçilik nedir sorusuna; yüzlerce sayfalık kitabın anlatamayacağı cevabı 10 dakikalık sohbetinde karşısındakine verebilen insandır.

Fotoğraflara bakmaya devam ettikçe; dinci değilde dindar nasıl olunur cavabını yaşadığı güzel ömürle veren rahmetli Yusuf dedemi gördüm...

Başka bir fotoğrafta rahmetli Narhanım anneannemi gördüm. Sevgi sözcüğünün sahteleştiği, maddi ilişkilerle ifade edildiği ve sürekli ağızda sakız gibi çiğnendiği şu dönemde Narhanım anneannemin dedeme olan sevgisi aklıma geldi. 

Başka bir fotoğrafta, köyümüzdeki rahmetli teyzelerden birini gördüm. Bizi kendi çocuklarından ayırmamasını, yoksulluğun tam ortasında bulunmasına rağmen elinde ne varsa onu bizlere verirken ki gözündeki mutluluğu hatırladım.

Fotoğraflara baktıkça daha bir çok değerli insanla bir ömür paylaştığımı, hayat karmaşasından onların kıymetini yeteri kadar bilemediğimin farkına vardım.


Bu vesileyle  Zekeriya amca gibi, Yusuf dedem gibi hatırladığımızda eksikliğinden hüzünlendiğimiz bu yazıda adını anmadığım tüm rahmetli büyükklerimize  gani gani rahmet diliyorum...


Mekanınız cennet olsun İnşallah.

                                                                                        Kasım Mantarcı